مرثیه ای که نا سروده  ماند...

13 مرداد روز قشر بسیج جامعه زنان نامگذاری شده است به مناسبت این روز در کنار مزار شهدای گمنام اردکان در پارک شهر تجمعی برگزار شد که گویا رویکردی به عفاف و حجاب نیز داشت.از دوشنبه گذشته منتظر بودم گزارشی در این باب منتشر شود و چون نشد تصمیم به نگارش این یادداشت گرفتم.

از نپرداختن ارگان ها به آن و رسانه ای نشدنش که بگذریم می ماند یک گزارش کوتاه و چند سؤال از مسئولین فرهنگی شهرستان:

جمعی متشکل از حدود صد بانوی چادری که البته به ترکیب سنی آن ها نمی پردازم در ساعت 6 بعد از ظهر در این هوای داغ اردکان جهت تاثیر گذاری و در صحنه بودن (در وا قع از نیت دقیق افراد که آگاه نیستم اما آنچه که به نظر میرسد این است) گرد هم جمع می شوند اما بهره برداری از این جمع به بدترین شکل ممکن صورت میگیرد سخنران سخنانی کوتاه و تکراری در باب مسائلی و همچنین ماهواره می گوید و مراسم با سرو شربت ختم به خیر می شود.

امّا سؤالات :

مهمترین سؤال من این است آیا مباحث فرهنگی مثل بحث حجاب و عفاف با تجمع درست می شود؟

در تجمع اگر سودی هم باشد در رسانه ای شدن است این مراسم چرا رسانه ای نشد؟

چرا فرصت سوزی انجام شد ؟آنچه پر واضح است دغدغه مندی این افراد است سخن گفتن از مضرات ماهواره و نپرداختن به موضوعاتی چون راهکار های مواجهه و مدیریت فرصت سوزی نیست؟