این روزها نُقل محافل عبارت معروف "به جهنم"آقای روحانی است تا جایی که برخی از طرفداران ایشان هم اذعان دارند که اگر آقای احمدی نژاد زیبا سخن نمی گفت و ادبیاتش کوچه بازاری بود و گاهی توهین آمیز، مخاطبش دشمنان قسم خورده مردم آزاده جهان بودند نه منتقدانش...

اما اینجا یک سؤال مطرح است توهین آقای روحانی به منتقدانش دردناک تر است یا سکوتش در برابر رانت خواری و امتیازات غیرقانونی برای تاجری خاص؟

توهین را می شود نشنیده گرفت می شود ، می شود گفت شاید منظورش من نبوده ام ما نبوده ایم می شود هفتاد ظن خوب زد و بعد در موردش فکر کرد حرف زد یا حرص خورد اما رانت ، با رانت خواری نمی شود هیچ کاری کرد دلت آرام نمی گیرد وقتی میخوانی که به ایشان گفته بودند که یک ویژه خواری در حال وقوع است ... دلت آرام نمی گیرد وقتی می خوانی نماینده ملت و ناظر منتخب مجلس در شورای پول و اعتبار در مجلس اعلام می کند که دو ماه و نیم وقتش را گذاشته و بیش از ده مکاتبه و مناظره انجام داده حتی با خود شخص رئیس جمهورتا بدون سروصدا و هیاهوی رسانه‌ای مانع قانون‌شکنی و ویژه‌خواری شود اما فایده ای نداشته ...